ဦးပန္းေမႊးရဲ့ေရစက္ခ်

ေနာက္ထပ္ပံုၿပင္တစ္ပုဒ္ေၿပာၿပမယ္ ။ အဲပံုၿပင္က
" အေရ့ွပိုင္းကရင္ ခေလာက္ႏုိ ့ပံုၿပင္မ်ား " ထဲကၿဖစ္ပါတယ္။

ခေလာက္ႏုိ ့ လိွ ုင္၀ါးရြာက ဦးပန္းေမႊးဟာ နာမည္နဲ ့လိုက္ေအာင္ သတင္းေမႊးတဲ့
အဘိုးအိုၿဖစ္ပါတယ္။ သူ ့မွာရြာကအားထားရေလာက္ေအာင္ ပစၥည္းဥစၥာလည္း
အသင့္အတင့္ရွိတယ္ ။

အလွဴအတန္းကိစၥ ၊ ရပ္ရြာကိစၥဆိုရင္ အမ်ားမတတ္ႏုိင္တာကို သူကတာ၀န္ယူတယ္ ။
"ကထိန္မွာ ေငြတစ္ရာေလာက္ လိုမယ္ထင္တယ ဦးပန္းေမႊးေရ" လို ့လာေၿပာတာမ်ိဳးကို
သူကဘယ္ေတာ့မွမၿငင္းဖူး ။ ဇရပ္ေဆာက္ ၊ ေက်ာင္းေဆာက္ ၊ေရတြင္းတူးလို ့ေငြမေလာက္
ၿပန္ဖူးဆိုရင္ "လုပ္သာလုပ္ ငါ့တာ၀န္ထားလိုက္" လို ့တာ၀န္ယူရဲတဲ့ အဘိုးအိုၿဖစ္တယ္ ။
ဒါ့ေၾကာင့္သူနာမည္က ခေလာက္ၿမိဳ ့မွာတင္မကဖူး ဒံုရင္းနယ္ဘက္မွာလည္းေမႊးေနတယ္ ။
တစ္ႏွစ္ေတာ့ ရြာသုသာန္ဇရပ္ေလးပ်က္ေနလို ့ ရြာသားေတြက အသစ္ၿပန္ေဆာက္တယ္ ။
ေဆာက္ေနတုန္းတန္းလန္း မၿဖည့္မစြက္ၿဖစ္ေနတာနဲ ့ ဦးပန္းေမႊးဆီက အကူအညီေတာင္း
တာနဲ ့ ဦးပန္းေမႊးက သူ ့ပုတ္ထဲက ႏွမ္းေတြေရာင္းၿပီး ရသမွ်ေငြ အားလံုးကို ထည့္လိုက္တယ္။
ဒါနဲ ့ ဇရပ္ေလးဟာ ေတာင့္ေတာင့္တင္းတင္း သပ္သပ္ရပ္ရပ္ေလးၿဖစ္သြားေရာ ။
ဇရပ္ေလးၿပီးသြားေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ဇရပ္ေရစက္ခ်ပြဲလုပ္ၾကတယ္ ။ သံဃာေတာ္ေတြကို
ပင့္ၿပီး မလဲႊမကင္းသာလို ့ သုသာန္ကဒီဇရပ္ကေလးေပၚေရာက္လာၾကတဲ့ လူအေပါင္းနဲ ့ ေနာင္ကို
ေရာက္လာမယ့္ လူေတြအားလုံးကို လွဴပါတယ္လို ့ ေရစက္ခ်တယ္ ။
သုသာန္ေရစက္ခ်ပဲြမွာ ဦးပန္းေမႊးက ရြာမွာ အသက္လည္းၾကီး ၊ ၀ါလည္းၾကီးတဲ့အၿပင္ အလွဴေငြလည္း
အမ်ားၾကီးထည့္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ၿဖစ္တဲ့အတြက္ အလွဴ ့ဒကာမ်ားအစား သူက ေရစက္ခြက္ကိုကိုင္ၿပီး
ေရစက္ခ်ရတယ္ ။
အေရွ့ပိုးကရင္အမ်ိဳးသားမ်ား ဓေလ့တစ္ခုရွိတာက အလွဴအတန္းလုပ္လို ့ေရစက္ခ်တဲ့အခါမွာ
ေရစက္ခြက္ကိုကိုင္ၿပီး သြန္းခ်သူရဲ့ အကၤ် ီစ ၊ ဒါမွမဟုတ္ လံုခ်ည္စ ၊ ဒါမွမဟုတ္ ၿခဳံထားတဲ့
ေစာင္စ ကိုေနာက္နီးရာလူက ကိုင္ထားရတယ္ ။ ဒီလိုကိုင္ထားရတဲ့လူရဲ့ အကၤ် ီစ ၊
ဒါမွမဟုတ္ လံုခ်ည္စ ၊ ဒါမွမဟုတ္ ၿခဳံထားတဲ့ေစာင္စ ကိုလည္းေနာက္နီးရာလူက
ကိုင္ထားရၿပန္တယ္ ။ ခုလို တစ္ေယာက္ရဲ့ ၀တ္ထား ၿခံဳထားတဲ့ အ၀တ္စကို တစ္ေယာက္က
ကိုင္ထားရတာ ေနာက္ဆုံးေတာ့ တရားနာသူတိုင္းဟာ မိမိတို ့ေရွ့ကလူရဲ့အ၀တ္စကိုကိုင္မိၿပီး
ေရွ့ကလူေတြအားလုံးကလဲ အဆင့္ဆင့္နဲ ့ေရခြက္ကိုင္သူ ၀တ္ထားတဲ့ အကၤ် ီစ ၊ လံုခ်ည္စ ၊
ဒါမွမဟုတ္ ၿခံဳထားတဲ့ေစာင္စကို တိုက္ရုိက္ေသာ္ လည္းေကာင္း ၊ သြယ္၀ုိက္၍ေသာ္လည္းေကာင္း
ကိုင္ထားရက္သားၿဖစ္ေနရတယ္ ။
ခုလိုလုပ္ၾကတဲ့ အဓိပၸာယ္က တစ္ညီတစ္ညြတ္ တစ္စိတ္တစ္၀မ္းတည္း လွဴတယ္ ၊ ကုသိုလ္အဖို ့လည္း
ညီတူညီမွ်ရၾကမယ္ ၊ ၿပီးေတာ့ ေနာင္ၿဖစ္ေလရာ ဘ၀အဆက္ဆက္မွာ ဒီလူစုနဲ ့ ဥမကဲြသိုက္မပ်က္
ေနၾကရမယ္ဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္ေတြ သူတို ့ဆီမွာရွိတယ္ ။
ဦးပန္းေမႊးဟာ အလဲႊမေရွာင္သာလို ့ သူအကၤ် ီစ ၊ လံုခ်ည္စ ၊ ေစာင္စေတြကို အကိုင္ခံၿပီး
ေရစက္ခ်ဖုိ ့လုပ္ေနရတယ္ ။ ဒီဓေလ့ကို တယ္မႏွစ္သက္လွဖူး ။ အဓိပၸာယ္မဲ့လွတယ္ လို ့
သူထင္တယ္ ။
ဒါေၾကာင့္ ဘုန္းေတာ္ၾကီး ဘုရားစာရြတ္ၿပီးလို ့အဆုံး သူက အမွ်ေ၀ေတာ့မယ့္ အခါက်ေတာ့
"သုသာန္ဇရပ္ အလွဴၾကီးကေတာ့ ေအာင္ၿမင္သြားပါၿပီ ၊ က်ဳပ္ကက်ဳပ္မွာရွိတဲ့ မတရားရတဲ့
ေငြနဲ ့ အမ်ားဆံုးအလွဴပါ၀င္တဲ့အတြက္ ေနာင္ဘ၀ က်ဳပ္နဲ ့အတူ ငရဲလိုက္ခဲ့ၾကဖုိ ့အမွ်ေ၀ပါတယ္
ခင္ဗ်ား။ အားလံုးၾကားၾကားသမွ် အမွ်...အမွ်...အမွ်" လို ့သူကေရွ့က ေၾကးစည္ကိုတီးၿပီး အမွ်ေ၀
လိုက္တယ္ ။
ဒီေတာ့လဲ ဦးပန္းေမႊးရဲ့ အကၤ် ီစ ၊ လုံခ်ည္စ ၊ ေစာင္စကိုကိုင္ထားတဲ့ လူေတြဟာ ကမန္းကတန္း
လႊတ္လိုက္ၿပီး ခပ္ကုပ္ကုပ္ပဲ သာဓုေခၚၾကပါသတဲ့ ။

ဟီးဟီးဦးပန္းေမႊးၾကီးကရီရတယ္ေနာ္ ။ ရီေသာသူအသက္ရွည္တယ္တဲ့ ။ အဲေၾကာင့္
ဦးပန္းေမႊးၾကီးေရစက္ခ်ကို ဖတ္ၿပီး ရီႏုိင္ၾကပါေစလို ့..........