+ လူေတြဟာ အမ်ားအားျဖင့္….. + လူတေယာက္ရဲ႕ပ်က္ဆီးမႈဟာ + လူဆိုတာ ကိုယ့္သမိုင္းကိုယ္ေရးတာပါ…. + မိဘေတြဟာ သူတို႔ရဲ႕အိပ္မက္ေတြကို + ဘ၀ဆိုတာ ဒုကၡေတြရွိေနမွ လွမွာပါ.. + ေကာင္းကင္ကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္ပါ.. + ကိုယ့္အမွားကို မွားပါတယ္လို႕လက္ခံျပီး + အခက္အခဲနဲ႔ေတြ႕တဲ့အခါ + လက္ရွိ အတြးအေခၚနဲ႔ လုပ္ကိုင္ပံုကိုမျပင္ပဲ + လမ္းမွားေနတဲ့သူဟာ + ေလာကႀကီးက + အခုတိုက္ေနတဲ့ေလေၾကာင္းကို + မျဖစ္နိုင္ဘူးဆိုျပီး မလုပ္ပဲေနရင္ + အမွားတခုလုပ္မိလို႔ + အမွားနွစ္ခုေပါင္း ရင္အမွန္တခုျဖစ္မလာနိုင္ဘူး.. + အခက္အခဲတခု………… + မမွားေသာေရွ႔ေန၊မေသေသာေဆးသမားမရွိတဲ့
အျဖဴေပၚကအမဲစက္ကိုပဲျမင္တတ္ၾကသလို
အမဲေပၚကအျဖဴစက္ကိုပဲျမင္တတ္ၾကပါတယ္။
တခ်ိဳ႕ကဗီဇေၾကာင့္လို႕စြတ္စြဲတယ္
တခ်ိဳ႕ပတ္၀န္းက်င္ေၾကာင့္လို႕သံုးသပ္တယ္…
ဥပမာ----
လူငယ္ေလးတေယာက္ ငယ္ငယ္တုန္းကတအားလိမ္မာတယ္
အရြယ္ေရာက္လာလို႔ပတ္၀န္းက်င္ထဲ၀င္ဆန္႔တဲ့အခါမွာ
မေကာင္းမႈေတြလုပ္တတ္လာတယ္....
ဒါေၾကာင့္ ပ်က္ဆီးမႈဟာ ပတ္၀န္းက်င္ေၾကာင့္ျဖစ္တယ္လို႕စြတ္စြဲၾကတယ္..
ဒါေပမယ့္………
ပတ္၀န္းက်င္ကိုခင္မင္တတ္တဲ့
မေကာင္းမႈကိုေမြ႕ေလ်ာ္တတ္တဲ့ ဗီဇဟာ
အဲဒီလူငယ္ေလးရဲ႕ ကိုယ္တြင္းမွာ ရွိေနတယ္ေလ….။
ဘယ္သူ႕ကိုမွဂရုစိုက္စရာမလိုပါဘူး….
ဒါေပမယ္………………..
ကိုယ္ေရးတဲ့သမိုင္းလူအဖတ္ခံရဲဖို႔လိုတယ္…။
သားသမီးေတြထဲဆက္သြင္းျပီး အေကာင္အထည္ေဖၚေစခ်င္ၾကတယ္..
မိဘရဲ႕ အိပ္မက္ေတြကိုဆက္မက္တဲ့သားသမီးက သားသမီးအလိမၼာေပါ့..
ကိုယ့္အိပ္မက္ကိုယ္မက္ခ်င္တဲ့ သားသမီးကေတာ့…………….
==အဲဒါဆိုရင္….
လူတေယာက္ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္စဥ္းစားဆင္ျခင္ဥာဏ္၊
ကိုယ္ပိုင္စြမ္းရည္ကုိ ထိန္းခ်ဳပ္ထားသလိုျဖစ္မေနဘူးလား..။
တခုေတာ့ရွိတယ္…
ဘယ္မိဘမွ ကိုယ့္သားသမီးကိုအိပ္မက္ဆိုးမမက္ေစပါဘူး……။
ဘ၀လမ္းကေျဖာင့္ျဖဴးလြန္းရင္ အေကြ႕တခုခုမွာ အထိနာမွာေပါ့
အမွန္ေတာ့ ဒုကၡဆိုတာ စြမ္းရည္ေသြးတဲ့ ေက်ာက္စက္ေလး တခုေပါ့…..။
ဒါေပမယ့္ ေျခေထာက္နဲ႔ေျမႀကီးမလြတ္ေစနဲ႔ေပါ့……….။
ၿပင္ရဲတဲ့ သတိၱ ဟာေတာ္ေတာ္ကိုႀကီးမားပါတယ္………။
ကံဆိုးေလျခင္းလို႕မေတြးပါနဲ႔
ဘာသင္ခန္းစာယူရမလဲလို႔ေတြးၾကည့္ပါ………။
ဒီအလုပ္ကုိပဲဆက္လုပ္ေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့………
ေနာက္တခါလည္း ဒီအမွားပဲထပ္ေတြ႕မွာေပါ့…..။
ျမန္ျမန္သြားေလပန္းတိုင္နဲ႔ေ၀းေလပါပဲ..။
ေအာင္ျမင္မႈကို အခက္အခဲေတြၾကားမွာ ၀ွက္ထားျပီး
ဒုကၡေေတြကို အေစာင့္ထားတယ္…..။
မင္း ဘယ္လိုမွမေျပာင္းနိုင္ဘူး…..ဒါေပမယ့္
မင္းရဲ႕ ရြက္အေနအထားကိုေတာ့ ေျပာင္းလို႔ရပါတယ္..။
မျဖစ္ဖို႔ေသခ်ာပါတယ္………။
အဲဒီအမွားထဲက သင္ခန္းစာမယူမိရင္
ေနာက္ထပ္အမွားတခုကို ထပ္က်ဴးလြန္တာနဲ႕တူတူပါပဲ….။
သူမွားလို႔ပါဆိုျပီး ကိုယ္လဲလိုက္မွားပိုင္ခြင့္ရွိတယ္လို႔သေဘာထားလို႔မရဘူး……..။
စေတြ႔တဲ့အခါမွာ စိတ္ညစ္မယ္.
ၿဖတ္သန္းတဲ့အခ်ိန္မွာ ရင္ခုန္မယ္၊ေမာပန္းမယ္…
ေအာင္ျမင္တဲ့အခ်ိန္မွာ ေက်နပ္မယ္၊ဂုဏ္ယူမယ္..
ေနာင္တခ်ိန္ အဲဒီအခက္အခဲကို အားပါးတရျပန္ေျပာလိမ့္မယ္……….။
ဒါေပမယ့္ အဲဒါဟာေျဖသိမ့္စရာျဖစ္တယ္…
လက္ကိုင္ထားစရာမဟုတ္ဘူး……………..။
Saturday, June 2, 2007
စုေဆာင္းထားေသာ ဒႆနေလးမ်ား
Posted by ေပါက္ေပါက္ဆုပ္ at 10:40 PM
Labels: ဒႆနေလးမ်ား
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
ေပါက္ေပါက္ဆုပေလး.. ဒီလို ေတာ္လိမ့္လိုတင္မထား၀ူး..
:P
ေတးမြန္
ေပါက္ေပါက္ဆုပ္ေရ.. ေကာင္းတယ္ဟ.. ေက်းဇူး... ေက်းဇူး...
Post a Comment